Çoktandır içi boşaltılmış bir kavram olarak karşımıza çıkıyor "insan olmak"...
İçi boşaltılmış diyorum; çünkü hiç alakası olmayan kişilerin, hiç alakası olmayan yerlerde kullandıkları ve hiçbir zaman uymadıkları bir özellik halini aldı neredeyse "insan olmak"... Değerlerinden uzaklaşmış toplumların yaşadığı, toplumsal kaosun bir parçası olarak görürüz insanlıkla alakası olmayan ilişkileri...
İşi görülünceye kadar "yılanlar gibi" kıvranan, ama hedefine ulaştıktan sonra vefanın zerresini bulamayacağınız türden varlıklar geziyor çoğunlukla artık piyasada...
Siyaset; zaten kendi vefasızlık anlayışı içerisinde boğulmuş gidiyor.
Ticaret; yıllardır acımasız kurallarıyla toplumu habire yumrukluyor.
Ama en üzücü olanı aile içerisindeki değer yargılarının her geçen gün biraz daha kaybolması.
Bakınız adetlerimiz, göreneklerimiz artık bizimle alakası olmayan uygulamalar içerisinde yoğruluyor.
Sevgi zaten kaybolmuş, saygıyı bulabilene helal olsun.
Öğretmen, öğrenci ilişkileri bile başlı başına bir felaket.
Patron,işçi arasındaki münasebet; vahşi kapitalizmin çarkları arasında paramparça olmuş durumda.
İlişkiler artık bir elin içerisine sıkıştırılmış bir telefonla yürütülüyor.
Yani tüm maneviyat bile neredeyse avuç içerisinde kendisine yer arıyor.
"Seçimden önce seçmenlere gülücükler saçanlar" seçimden sonra seçmenlerden kaçmaya çaba gösteriyor. Ve ne gariptir ki bir sonraki seçimde sanki hiçbir şey olmamışcasına ortaya çıkmaktan hiç çekinmiyorlar.
Sandığa gitmeden önce "sıralamaya girmek için kavga edenler" sonradan bir de bakıyorlar ki o girdikleri sıralamalar hiçbir halta yaramıyor. (Burada bir düzeltme yapalım: sıralamaya girenler kendi yakın akrabalarına iş buluyor. Yol arkadaşlarına makam temin ediyor.)
Oysa topluma hizmet amaçlı verilen mücadeleler her zaman başarıya ulaşır ve insanlık gereği olarak karşılığını bulur.
İnsanlık gereği için; verilen sözlerin tutulması şarttır. Şartlar ne olursa olsun öncelikler topluma hizmet olmalı ve bu da insanlık gereğidir.
Türk milleti ve "özelde Bolvadin" hizmete "açtır".
Lütfen bu açlığı "günübirlik pansuman tedbirlerle" kapatmaya çalışmayın.
Liyakata önem verin. Dava arkadaşlarınızı asla terk edilmiş hissine boğmayın.
Çok fazla bir şey istemiyoruz.
İnsanlığın gereği neyse beklentimiz de odur.
Allah'a emanet olunuz.
